| USS Destiny https://ussdestiny.prv.pl:80/ |
|
| Herbaciarnia "Pod kołem Fortuny" https://ussdestiny.prv.pl:80/viewtopic.php?f=7&t=1545 |
Strona 1 z 1 |
| Autor: | Miranda [ 2016-02-08, 18:20 ] |
| Tytuł: | Herbaciarnia "Pod kołem Fortuny" |
O ile wiem, nie ma na naszym pokładzie mesy, niniejszym pozwolę więc sobie takową otworzyć.   Niechaj będzie to miejsce pogaduszek o sprawach niezwiązanych z Trekiem i na tyle drobnych, że nie zaslugują na własny temat.  Na dobry początek informacja dla miłośniczek i miłośników Guya Williamsa, czyli najbardziej czarującego ekranowego jeźdźca - od poniedziałku 8 lutego "Zorro" wraca na ekrany w paśmie popołudniowym TV Puls.
|
|
| Autor: | Miranda [ 2016-03-20, 15:38 ] |
| Tytuł: | Re: Herbaciarnia "Pod kołem Fortuny" |
Dziś Dzień Równonocy Wiosennej - dzień i noc są w doskonałej równowadze. Zaczyna odradzać się życie na ziemi po mroźnej zimie. Życiodajne soki powoli ożywiają uśpione drzewa.  W dawnych czasach dzień ten obchodzono uroczyście jako Święto Ostary - germańskiej bogini stanowiącej uosobienie wiosny, budzącego się życia i powracającej wegetacji. Wyobraża się ją jako młodą dziewczynę w białej szacie i wianku wiosennych kwiatów. Często towarzyszy jej zając – święte zwierzę. To jej imię zostało przyswojone przez chrześcijaństwo w nazwie wiosennych świąt paschalnych, np.: angielskie Easter, niemieckie Ostern. Wraz z imieniem przyswojono do nowej religii także wiele obrzędów i symboli związanych ze starym bóstwem: dekorowanie pomieszczeń świeżymi kwiatami oraz zdobieniami z motywami zajęcy i jajek oraz motyw odnowy osobistej i moralnej. 
|
|
| Autor: | Miranda [ 2017-10-12, 22:01 ] |
| Tytuł: | Re: Herbaciarnia "Pod kołem Fortuny" |
Długo nie pojawiałam się na naszym forumowym pokładzie, z różnych zresztą, obiektywnych przyczyn. Postanowiłam jednak zajrzeć z okazji rocznicy, o której dziś niewielu chce pamiętać. W dniach 12-13 października 1943 roku, nieopodal wsi Lenino na Białorusi, doszło do bitwy między Wehrmachtem a radziecką 33 Armią Frontu Zachodniego i walczącą w jej składzie polską 1 Dywizją Piechoty im. Generała Tadeusza Kościuszki. Dla tej świeżo powstałej – bo zaledwie w maju 1943 roku w Sielcach nad Oką – formacji Wojska Polskiego starcie to okazało się chrztem bojowym, i to wyjątkowo krwawym. Dywizja poniosła tak ciężkie straty [510 zabitych, 1776 rannych, 776 zaginionych bez wieści] obejmujące ok. 25% całego stanu osobowego jednostki, że po dwóch dniach walki musiała zostać wycofana z pierwszej linii. Złożyło się na to kilka czynników: 1] wydany przez dowództwo radzieckie rozkaz, by 12 października rano Polacy przeprowadzili tzw. rozpoznanie walką siłami 1 batalionu. Był to sposób nieefektywny i kosztowny w sensie strat ludzkich, lecz mimo protestów gen. Berlinga rozkazu nie zmieniono 2] skrócenie czasu artyleryjskiego przygotowania ataku na rozkaz dowódcy 33 Armii, gen. Gordowa, co pozwoliło Niemcom na zachowanie większości potencjału ogniowego i pełnej zdolności bojowej 3] posłanie do ataku żołnierzy idących tyralierą w pozycji wyprostowanej, wbrew elementarnym zasadom taktyki i zdrowego rozsądku, nakazującym krycie się i natarcie skokami 4] niepodważalny fakt, iż dowództwo radzieckie nie szyfrowało rozkazów przekazywanych wówczas drogą radiową, lecz przesyłano je otwartym tekstem Bitwa ta była pierwszym starciem zorganizowanych w ZSRR wojsk polskich z armią hitlerowską i dlatego rocznica jej (a więc dzień 12 października) była od 1950 do 1991 roku obchodzona jako Dzień Wojska Polskiego. Za udział w tej bitwie przyznawane było wojskowe odznaczenie państwowe o charakterze pamiątkowym – Krzyż Bitwy pod Lenino – z zastrzeżeniem, iż mogli go otrzymać jedynie jej bezpośredni uczestnicy. Po 74 latach od tamtych wydarzeń w powszechnej świadomości utrwaliło się wiele błędnych pojęć dotyczących „kościuszkowców”. Ich trzon tworzyli nie polscy komuniści, lecz ludzie deportowani z kresów w głąb syberyjskiej tajgi, którym z różnych przyczyn nie udało się opuścić ZSRR wraz z armią gen. Andersa, i którzy w tej formacji widzieli jedyny sposób powrotu do wytęsknionej ojczyzny. Sposób w jaki oficjalnie przemilcza się i zaciera zarówno pamięć o bitwie pod Lenino jak i o wkładzie prostych żołnierzy Wojska Polskiego sformowanego w ZSRR w wyzwolenie Polski spod okupacji hitlerowskich Niemiec, nasuwa smutną refleksję - iż kolejne pokolenie „poprawiaczy historii” tworzy nową grupę „żołnierzy wyklętych”, tym razem spod znaku Orła piastowskiego wzór 43.  Lecz wspólczesność niesie też nutę optymizmu. Pamięć ludzką bowiem trudniej "poprawić" niż oficjalną wersję historii. I całe szczęście... http://www.nowiny24.pl/wiadomosci/przem ... ,12558456/ |
|
| Autor: | Miranda [ 2018-03-20, 20:02 ] |
| Tytuł: | Re: Herbaciarnia "Pod kołem Fortuny" |
Jest 20 marca, dziś zatem obchodzimy Pierwszy Dzień Astronomicznej Wiosny.   Dzień ów od wieków wiązał się z różnego typu wierzeniami oraz obrzędami. W kulturze słowiańskiej świętowanie trwało kilka dni, a zaczynało się od topienia kukły zwanej Marzanną. Nazwa wzięła się od imienia słowiańskiej bogini, związanej z zimą, śmiercią, zaświatami, ale także odnawiającym się życiem i wiosennym urodzajem. Niektórzy badacze negują jej kult, czemu jednak przeczą zapiski w kronikach Jana Długosza, jak też wcześniejszych od niego kronikarzy.  Marzanna w różnych regionach Słowiańszczyzny występowała pod wieloma imionami, np. Morana/Morena, Mora, Śmiertka/Śmiercicha. Znaczenie jej imienia można rozpatrywać dwojako. Z jednej stron rdzeń „mor” ukazuje związki bogini ze śmiercią, z drugiej „mar” wiąże ją z ekumeną wody. Te dwa znaczenia nie są zresztą tak odległe od siebie, jak mogłoby się wydawać. Bóstwa łączone ze sferą śmierci i władające zaświatami bardzo często są związane także z wodą oraz płodami rolnymi, bydłem i ogólnie pojętym urodzajem, czego przykładem jest chociażby Weles – słowiański pan zaświatów oraz opiekun bydła (czyli w szerszej interpretacji dobrobytu). Obok swojej zaświatowej, mrocznej strony związanej ze śmiercią, Marzanna miała także pozytywne oblicze, gdyż obdarzała świat życiodajnymi mocami wody i urodzajem. Była ona uosobieniem sił przyrody, słowiańską wersją Matki Natury. Na taką interpretację jej postaci wskazuje wiele atrybutów o wyraźnej symbolice płodności, urodzaju i życia: strój panny młodej i wieniec, zioła, kłosy zbóż, złote jabłko oraz złoty klucz (służący do otwierania wrót zaświatów), rośliny takie jak odporny na mróz wrotycz, czy marzanka wonna. Zwierzęta utożsamiane z Marzanną to przede wszystkim gęś (symbol waleczności) oraz żmija, czyli żeńska odpowiedniczka jednego z wcieleń Welesa, jakim jest Żmij. Innym bóstwem słowiańskim związanym z postacią Marzanny jest Jaryło/Jarowit – pan wiosny i miłości. To on po święcie Jarych Godów zajmował miejsce bogini. Umierając bogini zimy i śmierci schodziła na okres letni do zaświatów, by bóg Jaryło mógł się odrodzić i obdarzyć świat swoimi płodnymi, seksualnymi mocami. Według niektórych przekazów Dziewanna, będąca córką Marzanny (bądź jej drugim wcieleniem, posiadającym pozytywne, rozrodcze i życiodajne moce), wchodziła w związek z Jaryłą, co zwiastowało rozkwit sił płodności i początek okresu wegetacyjnego, którego zwieńczeniem było zebranie plonów i odrodzenie się Marzanny pod koniec roku, by mogła przynieść na świat zimowy sen – okres tymczasowej śmierci świata. Dla dawnych Słowian ważnym obrzędem było wiosenne topienie Marzanny podczas tzw. Jarych Godów. O tym, jak istotnym był ten punkt świątecznych obchodów niech świadczy fakt, że mogły w nim brać udział tylko osoby dorosłe. Kukłę przedstawiającą postać Marzanny z charakterystycznymi dla niej atrybutami należało utopić, bądź spalić, by w ten sposób, poprzez uśmiercenie zimowej bogini, zapoczątkować usunięcie efektów jej działalności. Z czasem obrzęd ten uległ stopniowej desakralizacji, aż wreszcie to głownie młodzież i dzieci zaczęły tworzyć orszaki wędrujące po wsi z kukłą Marzanny, by w kulminacyjnym momencie podpalić ją i wrzucić do wody przy wtórze śpiewów. Fakt, że obrzęd ten przetrwał do naszych czasów i w formie zabawy ciągle bywa praktykowany wskazuje, jak mocno zakorzeniony w mitologii i codziennym życiu Słowian był kult płodności, sił natury i odradzającego się świata. |
|
| Autor: | Miranda [ 2020-04-22, 17:21 ] |
| Tytuł: | Re: Herbaciarnia "Pod kołem Fortuny" |
Znów nadeszła Wiosna. Wokół żółto od forsycji, śliwy wiśniowe obsypane białym kwieciem, a magnolie pysznią się różowo.  Jednak jakoś trudno się tym cieszyć wobec panującej wokół epidemii, niepewnej przyszłości finansowo-gospodarczej i - jak się wydaje - nieuchronnej suszy, zwiastującej niedobór żywności. Nawet spacer w słońcu trudno nazwać przyjemnym, gdy dłonie pocą się w lateksowych rękawiczkach, a nasze usta i nos miast rzeźwego oddechu budzącej się do życia przyrody wypełnia nieokreślony zapach ochronnej maseczki. Taka jest oto wiosna czasu zarazy - ciepła i piękna jak rzadko, lecz naznaczona strachem, wymuszonym izolacjonizmem i niepewnością jutra. Bez głosów beztrosko bawiących się dzieci, bez sąsiedzkich pogaduszek i seniorów siedzących na parkowych ławkach. 
|
|
| Strona 1 z 1 | Strefa czasowa UTC+1godz. [letni] |
| Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Group http://www.phpbb.com/ |
|