Miranda

Avatar użytkownika

Kadet II klasy
Kadet II klasy


Posty: 173

Dołączył(a): środa, 29 stycznia 2014, 20:39

Lokalizacja: Polska



Post wtorek, 17 czerwca 2014, 20:07

Misje kosmiczne - historia i teraźniejszość

Szwajcarska firma Swiss Space Systems, zwana w skrócie S-3, powstała w 2012 roku. Założyli ją Pascal Jaussi, były pilot wojskowy i inżynier oraz Claude Nicollier, uczestnik czterech misji kosmicznych i profesor Swiss Federal Institute of Technology w Lozannie.



Firma postawiła sobie za cel rozwój, produkcję i obsługę bezzałogowych promów suborbitalnych, służących do rozmieszczania w przestrzeni okołoziemskiej niewielkich satelitów o maksymalnej masie do 250 kg.
Według założeń mają to być najbardziej zrównoważone ekonomicznie i ekologicznie jednostki tego typu, wykorzystujące paliwo standardowe, a wszystkie moduły projektowane są do wielokrotnego użytku.



S-3 chce też zajmować się całością operacji naziemnych, związanych z kontrolą, naprawą i wymianą sprzętu. Wyniesienie jednego satelity ma kosztować około 7 mln funtów, co stanowiło by ¼ obecnych kosztów. Pierwsze loty testowe promu S-3 planowane są na rok 2017.
A oto jak według wizualizacji miały by wyglądać start, lot i lądowanie tej jednostki:

http://www.youtube.com/watch?v=_sLx6VH9EVU

Niech Cię nie niepokoją cierpienia twe i błędy,
wszędy są drogi proste, są i manowce wszędy...





Eviva

Avatar użytkownika

Pierwszy Oficer
Pierwszy Oficer


Posty: 181

Dołączył(a): niedziela, 22 grudnia 2013, 22:06



Post środa, 18 czerwca 2014, 11:21

Re: Misje kosmiczne - historia i teraźniejszość

Jejuuuu, chciałabym na niej pracować, dalipan!





Miranda

Avatar użytkownika

Kadet II klasy
Kadet II klasy


Posty: 173

Dołączył(a): środa, 29 stycznia 2014, 20:39

Lokalizacja: Polska



Post środa, 18 czerwca 2014, 15:40

Re: Misje kosmiczne - historia i teraźniejszość

Eviva

Wydaje się, że ta firma i jej prom mają szanse zaistnieć na dobre na kosmicznym rynku.
Moim zdaniem, podchodzą do sprawy rozsądnie: najpierw jednostki bezzałogowe pozwalające zdobyć pozycję, fundusze na rozwój i doświadczenie, a dopiero potem turystyczne loty suborbitalne, no i wreszcie załogowe misje kosmiczne.
Oczywiście, to dłuższa droga do wymarzonego celu, i ktoś może ich wyprzedzić, ale może też pewniejsza z punktu widzenia przyszłych astronautów, którzy latać będą jednostkami, na których można polegać.

Niech Cię nie niepokoją cierpienia twe i błędy,
wszędy są drogi proste, są i manowce wszędy...

_________________
Życie jest jak sci-fi - niesie ze sobą wiele niespodzianek.

Dziś mija 45 lat odkąd człowiek po raz pierwszy znalazł się na innym skrawku Wszechświata, niż nasza Ziemia.
20 lipca 1969 roku lądownik ze statku Apollo 11, z dwoma amerykańskimi astronautami na pokładzie, wylądował na Księżycu.
Kilka godzin później Neil Armstrong opuścił lądownik i wygłosił zdanie, które przeszło do historii:
"To jest jeden mały krok dla człowieka, ale wielki skok dla ludzkości".
Po nim, stopami powierzchni Księżyca dotknął Buzz Aldrin. Trzeci astronauta, Michael Collins, został na orbicie w tzw. module dowodzenia.
Armstrong i Aldrin zatknęli na Księżycu flagę USA i zebrali ponad 20 kilogramów skał.
Wraz z Collinsem wrócili na Ziemię trzy dni później.

http://www.youtube.com/watch?v=sTBIr65cL_E

Źródło: Informacyjna Agencja Radiowa, NASA

_________________
Znajdziemy może inny sens
i inne szczęście będzie nam dane.
I zapomnimy gorycz klęsk
wśród obcych planet.

To miało miejsce 21 lipca czasu środkowoeuropejskiego.

_________________
Życie jest jak sci-fi - niesie ze sobą wiele niespodzianek.

RaulC
Tak naprawdę, to lądownik osiadł na Księżycu 20 lipca, ale kiedy Neil Armstrong postawił stopę na jego powierzchni, był już 21 lipca.
Dzięki temu możemy świętować właściwie obie daty.

_________________
Znajdziemy może inny sens
i inne szczęście będzie nam dane.
I zapomnimy gorycz klęsk
wśród obcych planet.

Też prawda. W końcu to w nocy było. A dokładnie nie wiem, bo mnie na świecie nie było, a moi rodzice dopiero dzień wcześniej (19-ego) ślub wzięli

_________________
Życie jest jak sci-fi - niesie ze sobą wiele niespodzianek.

RaulC

Zastanawiam się, jak to całe zamieszanie z sankcjami dla Rosji odbije się na programie kosmicznym.
Od czasu skasowania programu promów orbitalnych, ISS korzystała głównie z dostaw przylatujących rosyjskimi rakietami.

_________________
Znajdziemy może inny sens
i inne szczęście będzie nam dane.
I zapomnimy gorycz klęsk
wśród obcych planet.

Są jeszcze europejskie ATV wynoszone rakietą Ariane 5.
http://www.esa.int/pol/ESA_in_your_country/Poland/Start_ATV-5_-_obejrzyj_nagranie
Startują z Gujany Francuskiej i przenoszą zapasy na ISS.
Problemem dużo większym może być wymiana załogi. Wrócić ma czym, ale w tamtą stronę to gorzej.
Przypuszczam, że za chwilę ESA skonstruuje moduł załogowy do Ariane'a i problem Rosji i jej rakiet załogowych zniknie. Zresztą NASA też nie śpi. Na pewno coś już kombinują po wycofaniu wysłużonych promów. Do tego prywatne przedsiębiorstwa z USA też mają bardzo dobre projekty i prototypy pojazdów wielokrotnego użytku tańszych w eksploatacji od promów, bo startujących niczym normalny samolot lub wynoszonych do granicy stratosfery przez samoloty.

_________________
Życie jest jak sci-fi - niesie ze sobą wiele niespodzianek.

Co prawda z opóźnieniem, ale wypada tu odnotować, że 21 listopada 2014 minął rok odkąd polski satelita naukowy Lem okrąża Ziemię. W ciągu tego roku było tych okrążeń aż ponad pięć tysięcy, a dokładnie 5270. Przypomnieć też warto, że Lem nie jest już na orbicie sam - 19 sierpnia 2014 roku dołączył do niego drugi polski satelita, Heweliusz. Satelity umieszczone są na orbicie na wysokości 800 km.
Wspólnie z dwoma satelitami austriackimi i jednym kanadyjskim przez kilka lat będą prowadziły pomiary 286 najjaśniejszych gwiazd na niebie. Takich badań nie da się precyzyjnie powadzić z Ziemi z powodu zakłóceń atmosferycznych. Dlatego zdecydowano o umieszczeniu teleskopu na orbicie. Dopiero stąd można wykonywać obserwacje zmian jasności gwiazdy, które są spowodowane jej własnymi drganiami - tzw. oscylacjami.
Naukowcy otrzymają informacje o wewnętrznej budowie gwiazd i o szczegółach procesów fizycznych zachodzących w ich wnętrzu, np. reakcjach termojądrowych, mieszaniu materii, transporcie energii z centrum ku powierzchni przez konwekcję i promieniowanie.

_________________
Znajdziemy może inny sens
i inne szczęście będzie nam dane.
I zapomnimy gorycz klęsk
wśród obcych planet.

A do tego być może uda się odkryć czy gwiazdy te nie maja przypadkiem układów planetarnych krążących po płaszczyźnie ekliptyki zbliżonej do naszego układu.

_________________
Życie jest jak sci-fi - niesie ze sobą wiele niespodzianek.

RaulC



Kiedyś istnienie innych układów planetarnych poza naszym uważano za mrzonkę.
A teraz? Znamy ich już tak wiele, poznawszy tylko ułamek Kosmosu.
Dlaczego więc nie mielibyśmy znaleźć następnych?

_________________
Znajdziemy może inny sens
i inne szczęście będzie nam dane.
I zapomnimy gorycz klęsk
wśród obcych planet.

Oczywiście, tym bardziej, że metodę odkrywania planet za pomocą badania zmian natężenia światła gwiazd wymyślił Polak - prof. Wolszczan.

_________________
Życie jest jak sci-fi - niesie ze sobą wiele niespodzianek.

Nie tak dawno, bo 14 stycznia minęła ważna w historii misji kosmicznych rocznica - upłynęło 10 lat od chwili lądowania na Tytanie lądownika Huygens.



Tytan od dawna fascynuje astronomów.
Stanowi jedyny obiekt w Układzie Słonecznym poza Ziemią, na którym stale i w dużej ilości na powierzchni występuje ciecz - choć jest to nie woda, a metan.
Jest także jedynym księżycem posiadającym grubą atmosferę, którą wykryto już na początku XX wieku, a dokładniej w roku 1907.
Badania w kolejnych dziesięcioleciach wykazały, że atmosfera Tytana zawiera m. in metan, azot i inne węglowodory. Że panują tam temperaturry poniżej 150 stopni Celsjusza, a ciśnienie atmosferyczne jest o 50% wyższe od ziemskiego.
Skrótowo znane informacje na temat Tytana przedstawiono na tej grafice:



W 1997 roku wystartowała misja Cassini-Huygens, która dotarła do układu Saturna w roku 2004.
W trakcie i po lądowaniu Huygens wysyłał dane do sondy Cassini. Łącznie proces lądowania i pracy na powierzchni trwał 3 godziny i 44 minuty. Było to wystarczająco dużo czasu, by dostarczyć dużej ilości danych oraz wiele zdjęć. W sumie Huygens dostarczył prawie 60 megabajtów danych.
Huygens pozostaje najdalszym sprzętem od Ziemi, który osiadł na jakimś obiekcie.
Misja Cassini-Huygens wykazała, że Tytan nie jest światem martwym, ale dynamicznym, gdzie zachodzą procesy erozji lodu wodnego, a zestalane wskutek niskich temperatur opady metanowego deszczu budują tytanowy grunt.
Naukowcy nie wykluczają też występowania na Tytanie zjawiska kriowulkanizmu, co może sprzyjać powstawaniu i utrzymaniu się prostego życia w tym niegościnnym środowisku.
Wkład w tę misję mieli także polscy uczeni z Centrum Badań Kosmicznych w Warszawie, którzy wyposażyli lądownik Huygens w przyrząd do pomiaru temperatury oraz przewodnictwa cieplnego.
Sonda Cassini zakończy swą misję obserwacji obiektów w układzie Saturna w 2017 roku, samobójczym lotem w atmosferę gazowego olbrzyma. Ma to uchronić jego księżyce, w tym i Tytana, przed przypadkowym skażeniem ziemskimi bakteriami.

Źródło: portal Kosmonauta.net

_________________
Znajdziemy może inny sens
i inne szczęście będzie nam dane.
I zapomnimy gorycz klęsk
wśród obcych planet.

Koncern Lockheed Martin przedstawił NASA nowy projekt statku transportowego.
Projekt ma się nazywać Jupiter-Exoliner, gdyż w gruncie rzeczy będzie stanowić połączenie dwóch statków działających jak holownik i barka.
Jupiter ma być jednostką wielozadaniową, której budowa opierać się będzie na już istniejących konstrukcjach Lockheeda, co wraz z możliwością długiej pracy oraz przystosowaniem do tankowania i serwisowania na orbicie ma znacząco obniżyć koszty jego eksploatacji. Moduł Exoliner ma zabierać do 5 Mg ładunku w przedziale hermetyzowanym i 1,5 Mg w przedziale niehermetyzowanym.
Całość zostanie wyniesiona na orbitę klasycznie, za pomocą rakiety Atlas V i zadokuje przy Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.



Jednak przy kolejnym starcie wysyłany będzie tylko moduł Exoliner. Jupiter ze starą “barką” zbliży się do nowego modułu i za pomocą zrobotyzowanego ramienia dokona ich zamiany. Nowy moduł z ładunkiem zabierze na stację kosmiczną, a stary zostanie zdeorbitowany przez stopień Centaur rakiety nośnej.
Podczas przerw między misjami dla ISS, Jupiter będzie mógł wykonywać inne zadania, np. obserwacje Ziemi, lub prace przy satelitach.
Lockheed Martin w swoich materiałach promocyjnych prezentuje system Jupiter-Exoliner jako rewolucję w komercyjnej eksploracji przestrzeni kosmicznej, porównywalną z wpływem budowy amerykańskiej kolei transkontynentalnej na rozwój USA.

https://www.youtube.com/watch?v=WkJOUoJK8kA

Źródlo: serwis Kosmonauta.net

_________________
Znajdziemy może inny sens
i inne szczęście będzie nam dane.
I zapomnimy gorycz klęsk
wśród obcych planet.

Jednym z pierwszych, którzy zapisali się w historii misji kosmicznych był Aleksiej Leonow.
18 marca 1965 roku, czyli równo 40 lat temu jako pierwszy człowiek wyszedł w otwartą przestrzeń Kosmosu z pokładu statku Woschod 2. Przez 10 minut trenował poruszanie się w stanie nieważkości i wykonywał zdjęcia. W tym pamiętnym locie jego towarzyszem i dowódcą był Paweł Beljajew.



Oto rosyjski film dokumentalny [z polskim lektorem] opowiadający nie tylko o pamiętnym, pełnym chwil grozy locie i jego kulisach, lecz także o Leonowie jako człowieku, jego dzieciństwie i życiu prywatnym [np. niecodziennych okolicznościach, w jakich poślubił swoją żonę].
Polecam.

https://www.youtube.com/watch?v=KldZj9rrpCc

_________________
Znajdziemy może inny sens
i inne szczęście będzie nam dane.
I zapomnimy gorycz klęsk
wśród obcych planet.

12 kwietnia, a więc już dość dawno, minęła kolejna ważna, a nie odnotowana na naszym forum rocznica w historii lotów kosmicznych.
To 54 rocznica lotu Jurija Gagarina - pierwszego człowieka w przestrzeni kosmicznej.
Warto zatem przypomnieć film poświęcony temu wydarzeniu i samemu kosmonaucie, a zrealizowany z okazji okrągłej, 50-tej rocznicy pamiętnego lotu:

https://www.youtube.com/watch?v=RKs6ikm ... e=featured

_________________
Znajdziemy może inny sens
i inne szczęście będzie nam dane.
I zapomnimy gorycz klęsk
wśród obcych planet.

Minęła właśnie 32 rocznica pierwszego niezabezpieczonego spaceru człowieka w przestrzeni kosmicznej.
7 lutego 1984 roku amerykański astronauta Bruce McCandless [na zdjęciu] opuścił pokład promu Challenger, by bez linki asekuracyjnej przetestować plecak manewrowy MMU, oddalając się od bezpiecznego pokładu jednostki na odleglość 100 metrów.



3 lutego tego roku spacer kosmiczny odbyli także dwaj doświadczeni rosyjscy kosmonauci Jurij Malenczenko i Siergiej Wołkow. Opuścili oni stację kosmiczną ISS dla zainstalowania sprzętu i wykonania zdjęć rosyjskiej części kompleksu w celu wykrycia potencjalnych oznak zmęczenia materiałów. Dla Malenczenki był to szósty, a dla Wołkowa czwarty spacer w przestrzeni kosmicznej.
Ta animacja przedstawia przebieg owego wydarzenia:

https://www.youtube.com/watch?v=-p-D2XBZk38#t=15

Dodać także warto, że absolutnym rekordzistą w ilości odbytych spacerów kosmicznych jest radziecki pilot-kosmonauta, pułkownik Anatolij Sołowjow, który w przestrzeni kosmicznej przebywał 16 razy. Uhonorowano go m.in. mianem Bohatera Związku Radzieckiego, Medalem "Za zasługi w podboju kosmosu" oraz francuską Legią Honorową.

_________________
Znajdziemy może inny sens
i inne szczęście będzie nam dane.
I zapomnimy gorycz klęsk
wśród obcych planet.

Nie musimy już zastanawiać się co zobaczylibyśmy z pokładu statku kosmicznego przelatującego w pobliżu Saturna. Zawdzięczamy to pracy sondy Cassini, która w roku 2004 dokonała takiego przelotu, dokumentując ów fakt maksymalną ilością zdjęć.
To zdjęcie w dowcipny i przystępny sposób objaśnia zawarte w sondzie urządzenia i ich funkcje:



Teraz niektóre ze wspomnianych wyżej zdjęć poddano obróbce cyfrowej i skompilowano w krótki film wideo [link poniżej pochodzi ze strony APOD.pl]. Widzimy na nim nie tylko Saturna i jego pierścienie, lecz także trzy charakterystyczne naturalne satelity tej planety: Tytana, Mimasa i Enceladusa.

http://apod.pl/apod/ap200419.html

Po ponad dekadzie owocnej pracy dla poszerzania wiedzy rzeszy ziemskich naukowców, w 2017 roku sonda Cassini zakończyła służbę. Kiedy jej paliwo uległo wyczerpaniu, została skierowana w atmosferę Saturna, gdzie uległa zniszczeniu.

_________________
Znajdziemy może inny sens
i inne szczęście będzie nam dane.
I zapomnimy gorycz klęsk
wśród obcych planet.