Dziś 27 lutego - mija druga rocznica śmierci Leonarda Simona Nimoya. 
Dziwnym trafem trzy dni wcześniej odszedł ulubiony pies Nimoyów, czternastoletni Max.
Bez wątpienia dołączył do swego opiekuna, dzieląc z nim radość w wieczności.
Jak twierdził niejednokrotnie sam Nimoy, zwierzęta były obecne w jego życiu od zawsze.
Zwłaszcza psy - o różnej wielkości, rasie, wyglądzie pyszczka i uszu.
A że poczucie humoru nigdy nie było Leonardowi Nimoyowi obce, przypomnijmy jak zaczęly się jego własne perypetie z wolkańskimi uszami Spocka. 
Wedle wspomnień Gene`a Roddenberry`ego zawartych w wydanej w 1968 roku książce pt.„The Making of Star Trek”, kłopot pojawił się już podczas poszukiwania odpowiedniej pary owych akcesoriów.
„Musieliśmy wypróbować na Leonardzie wiele różnych rodzajów uszu, aby odnaleźć te właściwe, jedyne, które wyglądały naprawdę naturalnie. Ta część aparycji Spocka zaczęła wpływać na jego grę i postrzeganie tej roli - jedynie jako dziwoląga z uszami. W rezultacie oświadczył: „Zdecydowałem, że ich nie chcę”.
Nie do wiary, po wszystkich trudnościach, które udało nam się pokonać, gdy do rozpoczęcia zdjęć zostało tylko kilka dni, a ja jestem pewien, że Spock może być pełną wyzwań i znaczącą rolą, pojawia się problem rezygnacji Leonarda!
Spieraliśmy się przez co najmniej pół godziny. Desperacko starałem się go przekonać, że te uszy to także część swoistego dostojeństwa postaci Spocka i nie ujmują powagi odgrywającemu go aktorowi. Bądź co bądź, nie było zbyt wielu komentarzy i uwag o szpiczastych uszach. Nimoy jednak nie dawał się przekonać.
Wreszcie, powiedziałem mu jedyną rzecz, jaką zdołałem jeszcze wymyślić: „Leonardzie, posłuchaj i uwierz mi. Daję ci uroczyste słowo. Jeśli po trzynastym odcinku nadal nie polubisz tych uszu, osobiście napiszę scenariusz, w którym Spock zostanie dźgnięty w ucho i wrócisz do normalności.”
Popatrzył na mnie przez moment, a potem nieomal spadł na podłogę ze śmiechu. Nieoczekiwanie uszy wróciły na swoje miejsce we właściwej perspektywie. I to był koniec tego problemu.”
Źródło: TrekToday
|
